Bioča zauzima veoma značajan geografski položaj jer je smještena na ušću Lješnice u Lim, ispod Gradine na kojoj su ostaci starog grada, Bihora. Kada su prvi objekti, pa i džamija u Bioči podignuti ne zna se pouzdano. Analogno drugim naseljima ovoga tipa, bilo je to krajem 16. ili početkom 17. vijeka. Džamija u Bioči imala je kameno munare i bila je kolektivna zadužbina mještana Bioče. Njenom izgradnjom u Bioči, doprinijelo se da ovo naselje postane svojevrsno središte duhovnog života šireg područja: Bioča, Podgrađe, Gojevići, Poda, Lađevac i Žurina. Uz džamiju je djelovao i mekteb koji su pohađali mališani iz Bioče i susjednih sela. Prema sjećanjima starih mještana, od srušene džamije u Bioči tokom Balkanskih ratova 1912., ostala je visoka kamena munara sve do 1943. godine, kada su je srušili četnici Pavla Đurišića prilikom napada na muslimanska sela ovog kraja. Bila je to jedinstvena džamija sa kamenom munarom, što nije bila karakteristika gradnje munara takvog tipa na ovim prostorima, posebno ne seoskim. Džamija je više puta stradala. Na njenoj lokaciji, 12. 04. 2009. godine pristupilo se obnovi džamije. Rađena je dobrovoljnim prilozima mještana i zaposlenih u inostranstvu koji potiču iz ovih krajeva, raznih institucija, privatnih preduzetnika, pojedinaca, akcijama i dobrovoljnim radom. Najveću donaciju za završne radove na džamiji, uređenje harema, ogradnog zida i pratećih objekata: gasulhane, abdesthane i kotlarnice za grijanje, dala je Turska agencija za međunarodnu saradnju i razvoj (TIKA). Džamija je kupolna, sa 33 m visokom munarom sa dva šerefeta. Prvi namaz nakon 100 godina klanjao se na Kurban bajram 25. oktobra 2012. godine. Džamija je svečano otvorena 23. avgusta 2013. godine.